Omdat we verwachten de komende tijd moeilijk foto´s te kunnen uploaden, vanwege traag internet, vanaf nu wat (kleine)foto´s op de blog. De foto´s zijn van de laatste kilometers Argentinie. We hebben geproefd aan de Argentijnse Altiplano en fietsen nu eigenlijk al dagen achter elkaar op 3500m of hoger. Soms op hele slechte wegen, waar je door het mulle zand je fiets meters vooruit moet trekken of door het washboard alleen maar met 4 km per uur vooruit trilt....dan moet je met 
heel wat kilometers per dag minder tevreden zijn. Maar we komen mooie dorpjes tegen, met de mooiste kampeerplekken en we eten humitas (een typisch Argentijns gerecht van mais en kaas ingepakt in maisbladeren), we zien llama´s, en veeeeel ezels en sterren. We sjouwen liters water mee op de fiets, want dat is bijna nergens te krijgen...De bergen zijn hier weer prachtig, zeker in contrast met de kale hoogvlaktes. De kleuren zijn bizar en lijken ingeschilderd, paars, geel, oranje, rood. De mensen en gebruiken zijn hier allang niet meer zoals in het rijkere, ´westerse´ Argentinie. Er is niet veel hier, de mensen leven erg simpel. Wanneer een dorp of stad geen toeristische attractie heeft, zie je de vele echte mercado´s, kraampjes, minikiosko´s, de mensen kopen bijna alles op straat. Het vlees vol vliegen ligt tussen de groenten en het brood...blij dat we geen vlees eten. We moeten wat beter gaan opletten wat we kunnen eten of drinken en wat beter niet.
We kwamen er ook achter dat er nog een mooi stempeltje misten in ons inentingspaspoort, namelijk de gele koorts. Vanuit het ziekenhuis in Tilcara doorverwezen naar het ziekenhuis in Humahuaca waar we na twee bezoeken weten dat ze daar inderdaad de prik hebben die we nodig hebben! Dat is fijn. Maar dan vraagt de arts of we nog amigos hebben die ook de prik nodig hebben? Eh, nee, we reizen samen...? Blijkt dat we 10 vrienden moeten optrommelen die ook de prik nodig hebben, daarna gaan ze pas prikken... Even later vertelt de arts dat vijf vrienden ook goed is of anders vier... Uiteindelijk mogen we op 15.00 uur terugkomen. Om drie uur weer voor de deur, en helaas vertelt de arts, vandaag zijn er geen andere mensen die de prik nodig hebben.. Dat was voor ons geen verrassing. Maar hij is aardig, overlegd met wat collega´s en dan mogen we weer binnenkomen. Opeens is het mogelijk! De arts gaat zeer geinteresseerd in ons gele boekje bladeren. Begint dan naar voorbeeld van onze eerdere prikken te stempelen in ons boekje, maar op de verkeerde plek. Ach ja, het boekje is in het Engels en wie kan dat nu lezen en spreken hier? Uitgelegd waar die krabbel en stempel wel moest staan en daarna worden we keurig geprikt. En wat blijkt, de prikken zijn ook nog eens gratis hier. Het kost je een hoop geduld, maar het is weer een van die mooie momenten dat je ziet hoe dingen hier wel werken alhoewel anders werken dan bij ons.
Nu zijn we eindelijk in Bolivia! Het duurde even vanwege vertraging door de befaamde reizigersziekte, leve de antibiotica...
En Bolivia is geweldig! We kijken onze ogen uit. Echt een ander land dan Chili en Argentinie. Zoveel kleuren, donkere mensen, vrouwen met in doeken gewikkelde kinderen op de rug, veel veel groente en fruit, mooie marktjes en wat een natuur! We zijn net terug van een geweldige 4 daagse jeeptocht door het hooggebergte van de Andes vanuit Tupiza. Zo ongelofelijk mooi!!! De ene mooie Laguna, na de andere prachtige vulkaan, dan weer bizarre rotsformaties, ongelofelijke kleurrijke geisers, zulke mooie bergen. Echt ongelofelijk. Jammergenoeg niet op de fiets (het merendeel van de tocht is niet op de fiets te doen want er is geen water honderden kilometers lang, een ander klein deel ervan heeft Taeke wel gefietst!) , maar wat een ervaring. Mensen, ga naar Bolivia!
Nu weer op de fiets richting Potosi.
En oja, foto´s uploaden is in Bolivia niet te doen jammergenoeg. We gaan nu maar foto´s op CD´s branden...helaas dus weinig beeldmateriaal voor de fans...
Alle goeds!
Oja. laat je verrassen door de volgende links: (vooral de Friezen onder ons)
