Feestdagen in Chili

Fijne feestdagen allemaal en een gelukkig nieuwjaar!

Eerste kerstsdag was voor ons een zonoverladen dag, 100 km downhill en een geweldig kerstmaal bij een Chileene boer! Deze boer woont in een geweldig mooie filmsetting waar wij foto´s van stonden te maken....toen de Chileense boer ging zwaaien en vroeg of we wat wilden eten...Zie de foto´s voor het resultaat...

Ehhhhh die foto´s komen dus een andere keer aangezien internet weer eens raar doet....

We zijn nu in Coihaique en op weg naar Cochrane. Daaaag!

Naar het zuiden

Het is gelukt!! We gaan met de ferrie naar Chaiten. Door alle informatie die we onderweg van Santiago naar Puerto Montt hebben verzameld over de vulkaanuitbarsting in maart 2008, waren we niet zo zeker of er wel een boot zou varen. Chaiten is na de uitbarsting nog steeds een spookstad. Gelukkig voor ons komt het touristenseizoen opgang en varen de boten gewoon.

We zijn in 10 etappes van Pucon naar Puerto Montt gefietst (ongeveer 500 km). We hebben mooie fietsdagen gehad met heel veel ripio (=gravel). Het merengebied was een mooie warmdraaier, letterlijk en figuurlijk. Het weer is ook hier uitzonderlijk. Jaja, ook in Chili kennen ze klimaatverandering!

Woensdagavond gaan we op de ferrie. De bootreis duurt zo een 12 uren. Hier in Puerto Montt staan we op een camping 10 km van het centrum, haha. Kamperen doen ze hier niet echt... de Chilenen hebben maar 2 weken vakantie per jaar en dan ga je natuurlijk niet in een tentje zitten.

Helaas is het internet hier E-NO-RUM traag. Jammer en frustrerend. Geen volledige update van alle foto´s, de eerste helft zullen we maar zeggen. Het is afwachten wanneer we weer dergelijke faciliteiten tegenkomen.

Check www.taekecastelein.blogspot.com voor een simultaan verslag.

Later weer meer en hopelijk in een meer verhalender vorm...

Voorproefjes

Het is nog steeds zonnig en vrij warm!! De wegen waar we op fietsen zijn over het algemeen slecht. Waar we op fietsen noemen ze gravel maar het zijn enorme keien waar je tussendoor en omheen moet stuiteren. Op dit moment waait de wind hard. Het is heerlijk om er een gangmaker bij te hebben.
Het zijn de vingeroefeningen voor de Carratera zo lijkt het...

Het is heerlijk om weer onderweg te zijn. Lekker fietsen en buiten. Het is ons nog veel te druk in het gebied waar we nu zijn maar dat wordt nog wel anders.
Vanuit Santiago met de bus naar Pucon was prima vol te houden. Een nachtbus met vet luxe stoelen. Nu zijn we in Futrono. We fietsen door het Chileense merengebied op weg naar Puerto Montt.

Dinsdagnacht voor het eerst weer in het wild gekampeerd. Na een heel ¨gesprek¨ vooral door Taeke (wij konden ons lachen niet meer inhouden omdat niemand er iets van begreep) met een vrouw, werden we door een man bij een superplek langs een rivier gedropt. Dat was wel het moment van de dag.
Met Taeke hebben we nu elke dag zo een moment lijkt het, haha!!

De mogelijkheden voor internet zijn iets beperkter maar we zullen jullie proberen regelmatig te laten weten hoe het gaat.

Succes met de herfstige winter.

Santiago de Chile!

We zijn in Chili, Santiago! Een behoorlijke omschakeling met Canada. Het is hier harstikke zomer en 30 graden. Jurkjes en korte broeken! dat is wat anders dan slapen met min 6 graden. Er zijn ook geen beren meer hier....
We hebben weer een superverblijf bij een Nederlands-Chileens koppel (zie foto); Theresa en Nelson. Hahaha we komen niet van Nelson af.... Het is erg fijn mensen te kennen die Spaans kunnen spreken...gisteren probeerden we bustickets naar Pucon te regelen, maar dat was pittig zonder wat Spaans te kennen..We kregen vier verschillende verhalen te horen en begrepen er niet veel van, maar dat schijnt ook typisch chileens te zijn. Mijke weet nu in ieder geval al dat bano WC betekent.
Omdat Theresa de Sinterklaasviering voor de Nederlandse vereniging regelde, waren we de eerste dag in Santiago al pepernoten aan het eten bij de ambassadeur thuis! Dat was wel erg gek.

En we zijn nu met z'n drieen! Taeke alias Indiana Jones is ook veilig aangekomen (kijk op zijn blog http://www.taekecastelein.blogspot.com/). We hebben super veel zin om met z'n drieen naar het zuiden te gaan. Hopenlijk kunnen we bustickets voor komende donderdag regelen....

Daaaaaag Canada!

Alles is weer ingepakt! Morgen vertrekt ons vliegtuig naar Chili de Santiago, waar we 29 november aankomen. Onze vriend Taeke, waarmee we samen gaan fietsen, komt twee dagen later aan vanuit Nederland. En dan op naar Patagonie!

De laatste week in Vancouver was super. We verbleven bij een dochter van mensen die we op Vancouver Island hadden ontmoet. Zij en haar vriend hebben een huisje in Vancouver, vlakbij het centrum, waar wij mochten verblijven! Ze hebben ons nog een aantal Canadese ervaringen rijker gemaakt; (IJs) Hockey wedstrijd kijken in een pub, proeven van Granville Island bier, het uitgaansleven in Vancouver met Canadese bands. We zijn zelfs nog een weekend in hun cabin aan de Sunshine Coast geweest. Ongelofelijk en fijn hoe gastvrij de Canadezen zijn!

Canada was echt een super ervaring. Het reizen door dit land geeft zoveel energie. De mensen zijn positief en houden van hun land. Ze staan dicht bij de natuur en daar hebben we veel van kunnen leren! Op de meeste plekken is het mogelijk om op een ecologische manier en van de lokale economie te leven. Made in Canada, BC is nummer 1 hier.
Het is vervelend om te zien dat we in Nederland die mogelijkheid van leven ver voorbij zijn. Zelfs onze ecologische groenten van de Natuurwinkel worden vaak met een vliegtuig ingevlogen en zijn dus misschien wel milieu vervuilender dan de Hollandse tomaat uit de 24h/7 verwarmde kas. En als je wat wilt planten in je eigen tuintje, weet je nooit zeker wat voor vervuilde lucht en grond je groenten vergiftigen.... Voor ons is het en beetje beangstigend: hoe kunnen we ooit in Nederland leven zoals we het graag zouden willen? En dan nog niet gesproken over de ruimte die ze hier hebben...

Er zijn te veel highlights en toffe ervaringen in Canada om de eerste zeven maanden in een zin te vatten. Maar misschien zegt het feit dat we een 'to-do-list Next time Canada' hebben gemaakt wel genoeg.

We zijn benieuwd wat we in Zuid Amerika gaan meemaken. We kijken enorm uit naar het weerzien met Taeke en hopenlijk kunnen we weer genoeg internet vinden om wat berichtjes en foto's achter te laten....

Nog steeds in Nelson...

Onee, we zijn alweer aan het aftellen! En we willen helemaal niet weg uit Canada! We hebben echt zo'n supertijd (gehad). Nog een weekje zijn we in Balfour (Nelson), dan gaan we nog een week naar Vancouver en dan wacht een nieuw avontuur... Ook al willen we eigenlijk niet weg hier, we hebben echt superveel zin in Patagonie.

Gerben werkt nu zes! dagen in de week als stuccadoor hulp. En Mijke is een klein heksje aan het worden en maakt haar eigen kruidenmedicijnen. Verder is het hier erg belangrijk om 'winterklaar' te zijn. Dat betekent dat er in de tuin veel gewied en geplant moet worden; de knoflook en alle gewassen die in de winter alvast moeten wortelen. Verder houthakken, zomerfruit en tomaten drogen, wekken of koken en invriezen.

Het is leuk om langere tijd bij een familie te leven. Alle verjaardagen en speciale Canadadagen en THANKSGIVING en HALLOWEEN maken we zo mee.

Als er tijd over is proberen we zoveel mogelijk van de omgeving te zien....hiken, kayaken, mountainbiken, skien, zo veel te doen hier en te weinig tijd...nu. Afgelopen week is de eerste sneeuw gevallen....oef wat een ski kriebels! 15 novenber gaan we naar Rossland voor een beurs en we hopen dat het dan sneeuwt, want Rossland is 'de' skihill hier. Dus misschien kunnen we nog skien....

We laten nog van ons horen vanuit Vancouver. Foto's komen dan ook weer!

Stucco en Osha

We zijn dus niet in de Okanagan...plannen veranderen elke dag!

We zijn in de West Kootenays, de Rockies van Britisch Colombia. We zijn dus nog steeds in de bergen! En ook nog in het deel met warmer weer, dus dat is weer goed gemikt. Het is weer een heel verhaal hoe we hier terecht komen.

We zijn 15 september uit Jasper vertrokken. Vanuit Jasper hebben we over de Icefield Parkway gefietst. Supermooie weg met wel meer dan 100 glaciers. Was de ene uit zicht, dan was de volgende alweer te zien. (Zoals jullie gewend zijn, de foto's moeten we nog uploaden de komende tijd....) We konden lekker overal gratis kamperen, omdat het toeristenseizoen voorbij was. En met de fiets kan je gewoon om een gesloten slagboom heen... De weg eindigde bij Lake Louise, een plek waar je niet wilt zijn! Lelijk, toeristen en duur. Toen moesten we snel een weg zien te vinden naar het westen. Ondertussen hadden we ook besloten om naar Nelson te gaan. Maar wat weer veel auto's op de weg! Niet leuk om naast te fietsen. En als je niet meer wilt fietsen dan ga je liften! En Gerben en Mijke hebben geluk, wel geteld vijf seconden een bordje in de lucht langs de weg in Cranbrook en we hadden een lift naar de ferry richting Nelson! Fietsen op de truck en even in drie uur rijden, waar we anders vier dagen over hadden gedaan... hahaha. Rik Valentine is de local firemen en kent iedereen in de buurt van Nelson. Dus hij wist wel een adresje voor ons. Zo zijn we bij Dianne terecht gekomen in Balfourt Bay, 25 km van Nelson. Dianne is herbaliste en maakt medicijnen van kruiden en planten uit haar tuin en de bergen. We hebben een eigen huisje in de tuin gebouwd en daar slapen we in (De beren lopen vrij door de tuin... het is nu laat in het seizoen dus ze hebben honger, en de tuin staat vol fruitbomen). We hebben osha geplukt, een basis ingredient voor cold and flu medicijn. En nog veel meer zaden en fruit geplukt, gedroogd en gegeten! Goed eten hier. We gaan ook leren hoe we de medicijnen moeten maken!

Ondertussen heeft Gerben ook een baantje hier voor ongeveer drie dagen in de week!!!! Hij helpt zoon Che, hij is stucadoor. Dus we kunnen straks echt ons eigen huis bouwen en afwerken!

Gister zijn we voor het eerst in Nelson geweest en dit is echt een superleuk stadje! Eigenlijk willen we hier wel blijven...

JUST Hikers on the Skyline trail

De trekking waar we vanaf het begin van ons verblijf in Jasper naar uit hebben gekeken is de Skyline trail. Eindelijk in onze laatste werkweek hebben we een dag extra vrij geregeld en zijn we met een shuttlebus naar het begin van de trail gebracht, bij Malign Lake. We moesten op de 'slechtste' plaatsen in de bus zitten omdat we "Just hikers" waren. Nog staff ook dus we hoefden niet te betalen, zoals de gasten van de dure resorts...(je zag uberhaupt niks, maar anyway).

We hadden de 45 km in drie dagen verdeeld zodat we alle tijd hadden om te genieten. De weersvoorspellingen waren SUPER dus dat kon niet stuk. Omdat de tocht boven de 2000meter is hielden we wel rekening met alle mogelijkheden.

Onze eerste wandeldag was een beetje saai door de laatste bomen naar boven. Het was ook maar 12 km die we binnen drie en een half uur afhebben gelegd. GAAP! Duidelijk dat wij minimaal 6 uur beweging per dag gewend zijn op de fiets.

Heerlijk met een boekje in de zon genoten, geen probleem.

Dag 2 werden we wakker van een instortende tent! Er was in minder dan 2 uur een heleboel sneeuw gevallen! Geen mogelijkheid om verder te gaan door het zicht en de sneeuwval. Tegen de middag klaarde het op en zijn we met 2 andere Nederlanders toch op pad gegaan. Bij de Snowbowl pass, 2285m, werd onze poging de volgende camping te bereiken letterlijk weggeblazen. Geen zicht en harde wind.

Het besluit om terug te gaan was moeilijk maar de meest veilige beslissing.

BALEN-BALEN-BALEN!!!

Dag drie was weer een perfecte dag.

We hebben besloten verder te gaan. Het is zo een gave tocht!! En DIT was onze kans. 34km in 1 dag zou pittig worden maar ZO de moeite waard!

Na de belofte van een aantal Canadezen, die hun tocht ook afbraken, dat zij een briefje bij ons werk gingen afgeven (we wilden niet dat ze ongerust werden als we het niet in 1 dag gingen halen) zijn we om 10 uur vertrokken.

Onze beslissing is zo goed geweest. De tocht was geweldig. De uitzichten op alle pieken zo mooi. Robson, Cavell, Athabaska, Pyramide, Old man, Tekara! ALLEMAAL TOP!

Check de foto's. (we hebben nog maar een deel geupload)

Na 9 uren waren we op de parkeerplaats aan het einde van de trekking en hadden we direct een lift van een paar gezellige en maffe Canadezen naar ons apartement!

1 Dag spierpijn was het allemaal meer dan waard en we blijven hier nog een tijd van nagenieten.

We hebben onze laatste dag gewerkt en gaan weer op weg. Het werk was een leuke ervaring (een maand is lange genoeg), de omgeving van Jasper was tof maar we hebben veel zin om verder te gaan.

Op naar de Okanagon!

Goodmorning! Housekeeping

De ongewone inspanning van het wandelen met bepakking rond Mt. Robson heeft ons beide wel wat spierpijn in de schouders bezorgd. Een dag van een dikke 90k valsplat omhoog en wat stijlere stukken komt dan ook extra hard aan. Het is ook wel een indicatie dat we behoorlijk in vorm zijn... Always look on the bright side.
We zijn in Jasper!

We hebben het plan om hier een maand aan het werk te gaan en de omgeving te checken. We hebben 2 dagen naar werk gezocht. Eigenlijk is zoeken de verkeerde term. Letterlijk bijna elke winkel/ hotel/ restaurant/ bar zoekt hulp.

Mijke heeft een aanbod van the North Face Store af moeten slaan! We gaan nu bij hotel Jasper Inn tot 14 sept. in de schoonmaak werken, 5 dagen per week. De verdienste is niet super maar we hebben gelijke roosters en samen onderdak. We werken van 8am tot 4pm dan zijn we vrij en gaat de deur dicht. Verstand op nul en denken aan de tijd dat we hier kunnen mountain biken in de omgeving en de vrije weekenden die we kunnen gebruiken om trekkings te kunnen maken. En zo vervelend is het schoonmaken niet. Je ziet de samenleving weer eens van de andere kant!

Het is hier ZO enorm mooi! Onze vooruitzichten zijn fantastisch en we genieten van alle dingen die we meemaken.

Mt. Robson

Na onze super romantische zonsondergang bij het meer-met beren in de bosjes-kampeerplek kwamen we op de razende afdaling, de ochtend erna richting Little Fort en Clear Water een Canadees fietsstel tegen dat ons vertelden dat het geweldig wandelen was rond Mt. Robson. We hadden enorm zin in de bergen en waren heel benieuwd naar Mt. Robson Provincial Park. We hebben een 3 daagse trekking gemaakt rond de hoogste berg van de Canadian Rockies (3954m). Na 35km fietsen hebben we onze provisorische, maar beproefde trekkinguitrusting samengesteld. De rest van onze spullen konden we bij het visiter center achtergelaten.

De eerste 7 km van de Berg Lake trail konden we nog fietsen. Daarna moesten we onze fietsjes achterlaten en was het nog 4km naar onze kampeerplek. Dag 2 begon met een klim van 600 meter in 5km daarna was het redelijk vlak naar ons eindpunt.

We hadden Super weer. Super uitzichten op de top en op een glaciertong. Super eten.

Het kan niet op! En dan moeten de bergketens nog komen!

Het was tof om de bergen weer van zo dichterbij te kunnen ervaren. Fietsen is een geweldige manier om ons te verplaatsen en met de mogelijkheid om trekkings te maken is het compleet. Nu nog minder drukte op de wegen waar we langs moeten...

On the road again to the Rockies

Het weer was na 1 dag uitstel van vertrek uit Kleena Kleene heel mooi. En de voorspellingen waren nog beter.

Het gevoel om weer helemaal op onszelf te zijn is geweldig. De eerste dagen is de omgeving mooi maar niet overweldigend. Williams Lake is een vreselijke stad waar we na 1 nacht snel weg willen. De weg is heel druk richting het oosten.

We hadden de wens een stuk te liften maar dat moeten we nog wat beter oefenen...

Mijke fietst met oordoppen en de Hwy en de omgeving zijn niet echt om van te genieten. In het weekend is het heel druk en is het dom-doorfietsen. We houden vast aan het vooruitzicht van de bergen. 1 geweldige kampeerplek komen we tegen. Een meertje met steiger, vuurkring, gekapt hout. Ideaal en opvallend genoeg geen teken van beren op deze rustige plek! Dit hadden we nog niet uitgesproken of er schoot een cub het pad over de bosjes in. En een berencub is NOOIT alleen... Was het berenalarm weer even opscherp gezet en hebben we de rest van de avond heerlijk genoten, wel met bearspray onderhanden.

Het eten is sinds we weer onderweg zijn veel beter. We hebben veel ideeen opgedaan bij Chris en Jay. Mijke heeft er notities van gemaakt en nu zijn de combinaties simpel maar treffend. Met wat extra gewicht is het nu elke avond bijna feest!

Onze fietsdagen zijn nu gemiddeld 90 km per dag. De hoogte verschillen zijn enorm. 'The Hill' aan het begin van onze fietsroute op het vaste land was heel stijl. Als we van de andere kant waren gekomen hadden we niet zo een lange stijle klim gehad maar zeker een aantal keren zo pittig. Gelukkig hoeven wij nu alleen maar hard te remmen om de snelheid te beheersen (56km/h met bagage is genoeg...).

Tattla Lake-Buller Gorge-100 Mile House-Little Fort- Clear Water- Blue River- Valemount.

Building Bitch and Bastard in Kleena Kleene

Vanuit de afgelegen vallei zijn we aan het bouwvakken geslagen tegen betaling. Het plan was de helling van het dak te veranderen voor de looks en ivm de hevige sneeuwval in dit gebied. Tijdens het slopen moesten er steeds meer muren verdwijnen "omdat we nu toch bezig zijn". Uiteindelijk hebben we de hele voorkant van het huis gerenoveerd inclusief het dak. Van te voren hebben we aangegeven 1 augustus weer op de fiets te gaan richting de Rockies. We hadden er tot het begin van de winter kunnen werken.

Het bouwen was een hele ervaring. Iedereen doet hier gewoon waar die zin in heeft en wij deden gewoon mee, haha!
Veel en hard gewerkt. Het resultaat is echt wel goed geworden en Jay en Chris waren zeer tevreden en blij dat dit project eindelijk afgerond was.

Naast het werken hebben we heel veel lol gehad met Jay en Chris. Canoe gevaren, in een waterval gedoken, veel lekker gegeten en films gekeken.

We hadden onze eigen carvan en een 4x4 om mee te rijden. Na 26 dagen werken en 4 vrije dagen werd het tijd om te gaan. Na zo een lange en intensieve tijd best heel gek om verder te gaan. Dit gebied is absoluut de moeite om terug te gaan. Om de natuur en de mensen die we hebben leren kennen en de kansen die er zijn.

Werken in de Chilcotin

(Dit bericht hebben we 7 juli gemaakt maar niet direct willen posten ivm de foto's.)

De fietstocht naar ons nieuwe wwoof-adres was 35 kilometer lang over een slechte graveleweg (google earth 52 24' 37.2"N, 125 37' 41.16"W). We hebben ons serieus afgevraagd waar we mee bezig waren en waar we in vredesnaam zouden belanden. Terug naar de natuur in the Precipice valley. Dave en Rosemary zijn super aardige mensen. We hebben goed vegetarisch te eten en doen allerlei verschillende dingen rondom het huis. De trap in de tuin is waar we een paar dagen mee bezig zijn geweest. Verder hebben we de derde vrachtlading hout gehaald voor hun winterwarmte. Gerben heeft zijn eerste boom gevallen! Super cool! We zijn nu bij kennissen van Dave en Rosemary betaald aan het werk! Onze eerste Canadese dollars!! We gaan een nieuw dak op een deel van het huis maken. We blijven hier nog tot eind juli en gaan nog meer bouwdingen doen. Voor je het weet kunnen we een huis bouwen, haha.
Na lange tijd weer een update van foto's op de flickraccount. Hier zijn foto's van onze weelde bij Jim en Janie in Port Hardy in de hottub, de boottocht met dolfijnen naar Bella Coola en zo meer. Check de onderschriften (spellingcorrectie volgt, excuus).
Tot de volgende keer. Jammer dat we onze oranje shirtjes niet meer konden dragen. We gaan nu eerst kijken wie het EK gewonnen heeft. Krijgen jullie een indruk van onze mogelijkheden met infovoorziening en internet...(dd7/7/08)

Berenland!!

Het is zover, we hebben onze eerste beren gezien....Vet cool, maar ook heel spannend. We zijn er zelfs al een beetje aan gewend dat ze er zijn.

Sinds de vorige post hebben we alweer veel gezien en gedaan. Check de foto's en de bijschriften. Nu bij Jim en Janie thuis alle tijd om te updaten. Vanavond bij onze held Randy langs waar we zijn uitgenodigd om samen te eten. Zo tof al die aardige mensen!

Morgen op de ferry naar Bella Coola (google earth voor een impressie van de bergen daar) en dan langszaam naar Anahim Lake. Hier gaan we een week of 2 a 3 werken in een vallei. We verwachten een contrast met de weelde waar we deze dagen in verblijven. ook mooi!

Geniet van ons land daar en succes met de voetbalstress. Onderaan vind je ook een nieuwe poll!

Eerste weken in Canada

We hebben nog geen werk gevonden. Al wel 2 banen laten gaan omdat we andere plannen hebben en vertrouwen dat het toch wel lukt. De zomer is NU en vanaf sept. kunnen we al bijna niet meer fietsen... De sneeuw is hier dan al aan het komen!!

Het werk op de IronWood farm is tof om te doen. We planten, oogsten voor de zaterdagmarkt en schrijven veel labels. Niet al het werk is uitdagend en soms zelfs simpel en eentonig, maar je bent bezig en lekker buiten!!

We hebben al vet op een prive strandje gekampeerd aan het Comox Lake en goed vuur gemaakt. (zie de foto's op Flickr) Het is zoooo heerlijk om buiten te zijn en de natuur te ervaren. Dat wordt alleen nog maar beter. We gaan vanaf maandag richting het noorden op Vancouver Island. We nemen hier de tijd voor en hebben een tof gebied uitgezocht om een trekking van een dag of wat. We zien wel hoe het weer is aan de Westcoast. Dan met de ferry in Port Hardy over naar het mainland. Daar hebben we een nieuw WWOOF adres in Anahim lake, we zijn hier vanaf omstreeks 15 juni. Op de weg er naar toe komen we the Hill tegen. 30 km omhoog met percentages tussen de 10 en 18%. Maar zien of dat gaat lukken. We stijgen zo'n 1550 m in dat stuk! Gegarandeerd Grizzlies en bruine beren in dit gebied! Bearspray kopen en hopen dat ze niet te dichtbij komen, haha. Met het wildkamperen gaan we vanaf dan wel goed uitkijken. Gelukkig zijn de mensen super aardig en behulpzaam. Je mag altijd in een tuin staan.

Bedankt voor alle berichtjes. Als je ons persoonlijk wilt mailen kan dat natuurlijk: emge.travel@gmail.com / mggroenendijk@hotmail.com / gerbenstallinga@gmail.com

eMGe

We zijn in CANADAAaaa!!!

Na 30 uur wakker en onderweg en een paar uur wachten bij de douane, is het ons gelukt!!
We mogen een jaar in Canada blijven!!
Nu op banenjacht en de stad verkennen.

afscheidsfeest

Iedereen die op ons afscheidsfeestje is geweest of de intentie had te komen, Bedankt! We vonden het super.

En ja, we zullen goed voor elkaar zorgen, en we zullen GENIETEN. 

Hier een foto van de afterparty....

de voorbereiding

Nog een maand!! We tellen af en hebben genoeg te doen tot de datum van vertrek. Ondermeer een gezellig feestje op 25 april!!